هَنا : (عربي) شادماني و خوشبختي.

هیدی : (كردي) آرام، آهسته، بردبار.

هِيام : (عربي) دوست داشتن، ويژگي يا حالت كسي كه از فرط عشق و غيرعشق شوريده است و نمي‌داند به كجا میرود.

هونیا : (هو = خوب + نيا) 1- داراي نياي خوب، نيكوتبار، نيك نژاد؛ 2- (در پهلوي) (= هونياك) به معني خوب نيا، داراي اصل و نسب اصيل، منتسب به خانواده‌اي شريف؛ [مكنزي اين واژه را در پهلوي مطبوع و لذت ‌بخش معنا كرده است].

هوری : (هور = خورشيد + ي (پسوند نسبت)) 1- منسوب به خورشيد؛ 2- (به مجاز) زيبارو.

هورا : 1- (در سانسكريت) سورا (هورا) يك قسم شربت است كه در بند چهار آفرينگان گهنبار از آن ياد شده و توصيه شده كه آن را به نيكان بدهند؛ 2- (در كردي) هورا به معني غوغا است؛ 3- (در اوستايي) مستي آور، نوشيدني مست كننده، آشام مستي آور.

هنگامه : 1- شورش، فتنه، آشوب؛ 2- (در گفتگو) (به مجاز) شگفت انگيز، عالي، فوق العاده؛ 3- (در قديم) هنگام، زمان، فصل.

هیرو : (هیر = آتش + او /-u/= (پسوند نسبت))، منسوب به آتش؛ 2- آتشی و سرخ گون؛ 3- (به مجاز) زیبارو.

هَيفا : (عربي) (مؤنث اهيف) زن كمر باريك (باريك ميان).

هیلا : نام پرنده‌اي است، باشه (پرنده‌اي شكاري كوچكتر از باز).